A. J. Gabryel "Facet na telefon"

W tej książce wszystko - począwszy od autora-bloggera, przez tytuł, okładkę, aż wreszcie po  samą treść - wydaje się być prowokacją. I to mocną prowokacją. Męska dziwka plus zamożne Polki, korzystające z seks-usług to temat, którego w polskiej literaturze chyba jeszcze nie było. Ale ci, którzy szukają w tej książce rodzimego soft-porno zdziwią się. To dobra proza, która - wbrew pozorom - nie epatuje seksem, choć na swój sposób jest rewolucyjna. Choćby dlatego, że z powodzeniem łamie sporo stereotypów i sięga dużo głębiej poza nie - o tabu nawet nie wspominając. Ale co tam tabu... To książka o kobietach: pięknych, mądrych, spełnionych, zmanierowanych, znudzonych, nieszczęśliwych, zblazowanych. Po prostu o kobietach.

Recenzja drugiej części "Facet na telefon 2. Grzesznik" TUTAJ

Bohater tej książki, Adam, swoje medialne życie zaczął już jakiś czas temu w sieci. Blog o jego erotycznych przygodach bił rekordy popularności w internecie. To właśnie stało się inspiracją do powstania tej książki. Ale blog to nie książka. Tu poprzeczka postawiona jest wyżej. I autor, kryjący się pod pseudonimem A.J. Gabryel zmyślnie ją przeskoczył. Czy tak dobrego pisania można nauczyć się na blogu? Nie sądzę. Ale jeśli blog pozwala odkryć dobrego pisarza, to tak stało się w tym przypadku. Co prawda za cenę tytułu seks-skandalisty, ale, moim zdaniem, było warto.

Do rzeczy. Adam jest męską prostytutką. Żyje w sposób - jakkolwiek by to nie zabrzmiało - uporządkowany, rytmiczny i higieniczny. A przy tym wygodny, bezproblemowy, na najwyższym poziomie.  Śpi do południa, potem biega po Warszawie (choć tego akurat nienawidzi), a potem przebiera się w markowe ciuchy i jedzie do klientki (to akurat bardzo lubi). Każdego dnia innej. Jeśli nie ma stałego "zamówienia" wychodzi do baru i tam czeka na robotę. Nad ranem, po pracowitej nocy, wraca do siebie, gdyż lubi zasypiać we własnym łóżku. I tak każdego dnia.

Na brak zleceń Adam nie narzeka. Ma sporo stałych klientek, jeszcze więcej "jednorazowych". Poznajemy i jedne, i drugie, choć ze zdecydowanym wskazaniem na stałe. Gdyż Adam to facet sentymentalny i przywiązuje się do swoich pań. On je po prostu lubi. Zachwyca się ich urodą, wdziękiem. Podziwia styl, inteligencję, klasę. Każda, a poznajemy ich naprawdę wiele, jest dla niego wyjątkowa, inna, niepowtarzalna. W niektórych nieomal się zakochuje, choć to uczucie mu obce. Inne zakochują się w nim, co jeszcze bardziej go deprymuje. No cóż, ryzyko zawodowe.

Kim są klientki Adama? Poza tym, że są bardzo bogate, są... normalne. I to jest w tej książce, moim zdaniem, najważniejsze. Zamężne, rozwiedzione, panny. Trzydziesto i sześćdziesięcioletnie. Piękne i takie sobie. Pewne siebie i pełne kompleksów. Poznajemy je zresztą znacznie lepiej niż tylko "na pierwszy rzut oka". I wiemy, że za każdą z nich stoi jakaś historia; osobisty dramat, trauma, nierozwiązywalny problem. Każda z nich ma swoje tajemnice, pragnienia, marzenia. Ciężko chory mąż, mąż-homoseksualista, samotność. Pustka, którą starają się wypełnić płatnym seksem. Bez zobowiązań, złudzeń, zawiedzionych nadziei.

Adam wydaje się się być partnerem idealnym. Przystojny,wrażliwy, empatyczny. Kobiety są z nim z nim szczęśliwe - nawet, jeśli to szczęście trwa godzinę, czy, w porywach, całą noc. Sam mówi o sobie: męska dziwka, prostytutka, kurwa. Ale czuć w tym dystans, coś w rodzaju autoironicznej prowokacji. Cała ta książka wydaje się być zresztą taką zręczną i inteligentną prowokacją. Bohater, wbrew wszystkiemu, budzi naszą sympatię i... niewielką ciekawość. On ma swoją robotę; seksualną  misję. I wykonuje ją od początku do końca, jak należy. A tak naprawdę interesujące są w tej książce kobiety; o to chyba zresztą autorowi chodziło. Adam patrzy na nie z boku, obserwuje, podgląda. W najbardziej osobistych, intymnych sytuacjach. I wszystkie są dla niego piękne; nawet te stare, brzydkie, chore... A przy tym ważne, godne uwagi, interesujące; nawet te wyjątkowo zepsute i zmanierowane bogactwem...

Prowokacyjnie, ale też z pełnym przekonaniem - za najwyższą staranność i jakość wykonania - daję tej książce najwyższą notę. Mogło być tandetnie i tanio-skandalicznie. Wyszło ciekawie, niegłupio i na swój sposób nowatorsko. Liczę, że ten sam autor, choć może już pod innym pseudonimem, napisze coś równie dobrego. Bo pisać, rzeczywiście, potrafi.

A. J. Gabryel "Facet na telefon", Wydawnictwo Wielka Litera, 2012 r.

Moja ocena 5